مفردات و ملحقات سعدی شیرازی

ما ترک سر بگفتیم، تا دردسر نباشد 
غیر از خیال جانان، در جان و سر نباشد

در روی هر سپیدی، خالی سیاه دیدم
بالاتر از سیاهی، رنگی دگر نباشد

رنگ قبول مردان، سبز و سفید باشد
نقش خیال رویش، در هر پسر نباشد

چشم وصال بینان، چشمیست بر هدایت
سری که باشد او را، در هر بصر نباشد

در خشک و تر بگشتم، مثلت دگر ندیدم
مثل تو خوبرویی، در خشک و تر نباشد

شرحت کسی نداند، وصفت کسی نخواند
همچون تو ماه سیما، در بحر و بر نباشد

سعدی به هیچ معنی، چشم از تو برنگیرد
تا از نظر چه خیزد، کاندر نظر نباشد

سعدی شیرازی

شعر فارسی/شعر نو نیمایی/مجموعه مرگ رنگ/شعر با مرغ پنهان/سهراب سپهری

با مرغ پنهان   

     

حرف ها دارم          
با تو ای مرغی که می خوانی نهان از چشم          
و زمان را با صدایت می گشایی !          
چه ترا دردی است          
کز نهان خلوت خود می زنی آوا          
و نشاط زندگی را از کف من می ربایی؟          
در کجا هستی نهان ای مرغ !          
زیر تور سبزه های تر          
یا درون شاخه های شوق ؟          
می پری از روی چشم سبز یک مرداب          
یا که می شویی کنار چشمه ادارک بال و پر ؟          
هر کجا هستی ، بگو با من .          
روی جاده نقش پایی نیست از دشمن.          
آفتابی شو!          
رعد دیگر پا نمی کوبد به بام ابر.          
مار برق از لانه اش بیرون نمی آید.          
و نمی غلتد دگر زنجیر طوفان بر تن صحرا.          
روز خاموش است، آرام است.          
از چه دیگر می کنی پروا؟          

اشعار فارسی/غزلیات/خواجوی کرمانی

غزل

جان هر زنده دلی زنده بجانی دگرست          سخن اهل حقیقت ز زبانی دگرست

خیمه از دایرهٔ کون و مکان بیرون زن          زانکه بالاتر ازین هر دو مکانی دگرست

در چمن هست بسی لاله سیراب ولی          ترک مه روی من از خانهٔ خانی دگرست

راستی راز لطافت چو روان می‌گردی          گوئیا سرو روان تو روانی دگرست

عاشقان را نبود نام و نشانی پیدا          زانکه این طایفه را نام و نشانی دگرست

یک زمانم بخدا بخش و ملامت کم گوی          کاین جگر سوخته موقوف زمانی دگرست

تو نه مرد قدح و درد مغانی خواجو          خون دل نوش که آن لعل زکانی دگرست

خواجوی کرمانی