مجموعه دوبیتی های بابا طاهر عریان همدانی

مجموعه دوبیتی های بابا طاهر عریان همدانی

دلا خوبان دل خونین پسندند  

دلا خون شو که خوبان این پسندند

متاع کفر و دین بی‌مشتری نیست 

  گروهی آن گروهی این پسندند

***

غم عشقت بیابان پرورم کرد

  فراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد

بمو واجی صبوری کن صبوری  
 صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد
***
دل عاشق به پیغامی بسازد  
 خمار آلوده با جامی بسازد
مرا کیفیت چشم تو کافیست  
 ریاضت کش ببادامی بسازد
***
هر آنکس عاشق است از جان نترسد 
  یقین از بند و از زندان نترسد
دل عاشق بود گرگ گرسنه 
 که گرگ از هی هی چوپان نترسد
***
پسندی خوار و زارم تا کی و چند 
پریشان روزگارم تا کی و چند
ته که باری ز دوشم برنگیری 
گری سربار بارم تا کی و چند
***

دوبیتی بابا طاهر همدانی

دوبیتی

ببندم شال و میپوشم قدک را          بنازم گردش چرخ و فلک را
بگردم آب دریاها سراسر          بشویم هر دو دست بی نمک را

---

کلمات کلیدی: بابا طاهر*بابا طاهر همدانی*بابا طاهر عریان*اشعار بابا طاهر همدانی*دوبیتی های بابا طاهر عریان.

ترانه های بابا طاهر عریان

ترانه های بابا طاهر عریان

مو آن رندم که نامم بی قلندر		نه خون دیرم نه مون دیرم نه لنگر
چو روز آیه بگردم گرد گیتی		چو شو گرده به خشتی وانهم سر

ز دست دیده و دل هر دو فریاد		که هر چه دیده وینه دل کنه یاد
بسازم خنجری نیشش ز پولاد		زنم بر دیده تا دل گرده آزاد

خداوندا که بوشم با که بوشم		مژه پر اشک خونین تا که بوشم
همم کز در برانن سو ته آیم		تو کم از در برانی واکه بوشم

هزارت دل بغارت برده ویشه		هزارانت جگر خون کرده ویشه
هزاران داغ ویش از ویشم اشمر		هنی نشمرده از اشمرده ویشه

چه خوش بی مهربونی هر دوسر بی		که یک سر مهربونی دردسر بی
اگر مجنون دل شوریده ای داشت		دل لیلی از او شوریده تر بی

زندگی نامه و بیوگرافی باباطاهر همدانی (عریان)

زندگی نامه و بیوگرافی باباطاهر همدانی (عریان)

باباطاهر زاده روستای ایرانه ملایر بوده و نام وی در اصل باباطاهر ایرانه بوده که به اشتباه وی را عریان می نامند...در یکی از دوبیتی‌های مشهورش سال تولدش را به حروف ابجد گنجانیده که پس از محاسبه توسط میرزا مهدی خان کوکب به سال ۳۲۶ هجری رسیده‌است...او پس از ۸۵ سال زندگی وفات یافته‌است. آرامگاه وی در شمال شهر همدان در میدان بزرگی به نام وی قرار دارد.

باباطاهر معروف به باباطاهر عریان، عارف، شاعر و دوبیتی‌ سرای اواخر سده چهارم و اواسط سده پنجم هجری (سده ۱۱م) ایران و معاصر طغرل بیک سلجوقی بوده‌است. بابا لقبی بوده که به پیروان وارسته می‌داده‌اند و عریان به دلیل بریدن وی از تعلقات دنیوی بوده‌است.