مراسم چهارشنبه سوری در ایران
چهارشنبه سوری
نیاكان
ما در شب عید آتش می‌افروختند و به شادی گرد آن نیایش می‌كردند.
گویند كه پس از اسلام در ایران رسم بر این شد كه در آخرین
چهارشنبه سال، پس از غروب آفتاب با چوب و كنده و خار در فضای باز
آتش افروزند و جشن گیرند؛ و هنوز پس از قرن‌ها، هر سال مردم با
افروختن آتش و پریدن از روی آن و خواندن سرود و صرف نقل و آجیل و
آش رشته مخصوص تا آخرین ساعات شب به شادمانی سرگرم می‌‌شوند.
آتش از زمان‌های دور مورد توجه بوده است. در قدیم آتشكده‌های بزرگی در ایران ساخته بودند تا آتش - این عنصر مقدسشان - را همیشه روشن و برپا نگاه دارند. به خوبی پیداست در زمانی كه نیروی اصلی در تولید نور، آتش بوده، روشن نگاه داشتن آتش و در نتیجه رهایی از سیاهی و تیرگی و بهره‌مندی از نور و روشنایی چه اهمیتی داشته است. افزون بر این از روشنایی آتش در كار خبر رسانی نیز استفاده می‌‌شده است. بر فراز برج‌ها و بلندی‌ها آتش می‌افروختند و به یكدیگر پیام می‌رسانیدند. به جز بهره‌مندی از نور آتش و جنبه پیام رسانی، آتش به سبب گرما و تولید حرارت در خانه و نیز استفاده در پخت و پز، كاربرد مفیدی داشته كه به موجب آن مقدس به شمار می‌‌آمده؛ همچنین آتش به لحاظ پاك كنندگی و به عنوان نابود كننده آلودگی‌ها مورد توجه بوده است. بنابراین، آتش به لحاظ نور، گرما، خبر رسانی، پاك كنندگی و به عنوان یكی از عناصر چهارگانه مقدس پیشینیان - آب، خاك، باد، آتش - در فرهنگ ایرانیان قدیم اهمیتی ویژه داشته است. اكنون نیز همچنان به صورت نمادین در جشن چهارشنبه سوری افروخته می‌‌شود و مردم گرد آن به شادی سرگرم می‌‌گردند. اما واژه سوری یا سوریك به معنی گل سرخ و گل سوری است و شاید به همین سبب است كه در چهارشنبه سوری خوانده می‌‌شود: .سرخی تو از من... چهارشنبه روز سرخ، روز گل سرخ، روز افروختن آتش و شادمانی مردم، و ستایش خداوند برای بهره‌مندی از این نعمت است.
آتش از زمان‌های دور مورد توجه بوده است. در قدیم آتشكده‌های بزرگی در ایران ساخته بودند تا آتش - این عنصر مقدسشان - را همیشه روشن و برپا نگاه دارند. به خوبی پیداست در زمانی كه نیروی اصلی در تولید نور، آتش بوده، روشن نگاه داشتن آتش و در نتیجه رهایی از سیاهی و تیرگی و بهره‌مندی از نور و روشنایی چه اهمیتی داشته است. افزون بر این از روشنایی آتش در كار خبر رسانی نیز استفاده می‌‌شده است. بر فراز برج‌ها و بلندی‌ها آتش می‌افروختند و به یكدیگر پیام می‌رسانیدند. به جز بهره‌مندی از نور آتش و جنبه پیام رسانی، آتش به سبب گرما و تولید حرارت در خانه و نیز استفاده در پخت و پز، كاربرد مفیدی داشته كه به موجب آن مقدس به شمار می‌‌آمده؛ همچنین آتش به لحاظ پاك كنندگی و به عنوان نابود كننده آلودگی‌ها مورد توجه بوده است. بنابراین، آتش به لحاظ نور، گرما، خبر رسانی، پاك كنندگی و به عنوان یكی از عناصر چهارگانه مقدس پیشینیان - آب، خاك، باد، آتش - در فرهنگ ایرانیان قدیم اهمیتی ویژه داشته است. اكنون نیز همچنان به صورت نمادین در جشن چهارشنبه سوری افروخته می‌‌شود و مردم گرد آن به شادی سرگرم می‌‌گردند. اما واژه سوری یا سوریك به معنی گل سرخ و گل سوری است و شاید به همین سبب است كه در چهارشنبه سوری خوانده می‌‌شود: .سرخی تو از من... چهارشنبه روز سرخ، روز گل سرخ، روز افروختن آتش و شادمانی مردم، و ستایش خداوند برای بهره‌مندی از این نعمت است.
+ نوشته شده در چهارشنبه سی ام اسفند ۱۳۹۱ ساعت 3:22 توسط سیل خاموش
|